Naçizane kişisel bir mor yazı
Sabahın köründe, daha gün ışımadan...
-------------------------------------------------
Onlarla ilk kez “Yalnız Şarkı”’nın klibine bir müzik kanalında rastlayarak tanıştım. Daha o zamanlar sadece 1996 yılının ortalarıydı sanırım, Radiohead “OK Computer” albümünü piyasaya çıkarmamıştı henüz. Mor-belki de siyah- ceketli bir solist, “Yanlış ve yanlış zaman, bunlar hep aldatmaca. Bunu artık anla. Belki bir gün güneş doğar mezarının üstünden. Sen sessizce uyurken… Uyanınca üzülme, gerçek bu işte. Tesadüfen yalnızsın, henüz yolun başındasın. Tesadüfen yalnızsın, gerçeklerin farkındasın...” sözlerini söylemekteydi. Şimdi hayal meyal hatırladığım klipte – çok uzun zamanlardır göremedim kendisini- solistin arkasında pencereler vardı, bir evin salonundaydı grup. Klip biterken bu şarkının bulunduğu albümü almaya karar vermiştim çoktan.
O aralar tam bir “loser” idim. ÖYS’den tam bir hezimetle ayrılmıştım kendi açımdan ve yalnızdım. O zamanlar en çok “Creep”’in de içinde bulunduğu Radiohead’in “Pablo Honey“ , içinde “Street Spirit”’in bulunduğu yine Radiohead’in “The Bends”, Marilyn Manson’ın “Antichrist Superstar”, Soundgarden’ın “Down On the Upside” ve Beck’in “Odelay” albümlerini dinlemekteydim.
Ve “Şehir”’i hemen bulup edindim. O zaman içinde bulunduğum ruh halinin tam bir özeti gibiydi. Özellikle “Past” şarkısı kişisel marşım olmuştu. Üç ay boyunca neredeyse sadece bu albümü dinledim, ve sonunda kaset yazlıktaki kasetçalarda şehit oldu. Yeni bir albüm almak zorunda kaldım. Neyse ki hayat yine de devam ediyordu!
Biliyordum onlarla aynı kuşaktan olduğumu, o yüzden aynı duyguları hissedip benzer şekilde ifadesini sevmem de oldukça normaldi. Zaten yaklaşık altı yıldır rock dinlemekteydim; rock tarihine dalıp çıkmış, grunge, punk ve post-punkta karar kılmıştım sonunda. Sanırım Türkçe olarak benzer duyguları duymak daha çok etkilemişti; onlar bir büyük şehirde yaşayan, bana benzer eğitim almış, modern hayattan aynı şekilde etkilenen, Türk gençler olarak benzer duyguların şarkılarını yapmaktaydılar.
Şimdilerde çeşitli vesilelerle “hangi albüm?” diye soruluyor. Ne yazık ki ben bu kadar kişiselleştirdiğim –kendimin bir parçası haline getirdiğim- bir albüm varken pek objektif olamıyorum. Genellikle çoğu rock grubu için geçerli olduğu gibi ilk albümlerinin çok iyi –hatta en iyi- bir albüm olduğunu iddia ediyorum.
Çünkü o albümü dinlediğimizde tam biz de hayatın -nasıl olduğu bilinmez şekilde- aynı çukurlarını keşfediyorduk, kendimizi kaybedip tekrar o albümle bulduk. Her şeyden önce o albüm bana çok samimi gelmişti. Bir arızalılık hali vardı ve bu "Şehir"de gerçekten de üst düzeydeydi.
Başkaları tarafından göz ardı edilen sorunları yaşayan, yalnızlıktan korkup korkmamak arasında gidip gelen, aşklar yaşayıp etkilenen, dünyanın gidişatından endişelenen ve tüm bunlar sonucu kaybedenler/losers/ kulübüne üyeliğini yenileyen kent yaşamındaki gençlerin şarkıları vardı bu albümde.
`~*~"~
Sabahın köründe; arızalılığımızdı, yok oluşa doğru kontrol edemediğimiz...
Yalnız şarkı; zaten hepimizi vurdu, yalnızlığımızın merhemi oldu.
Uyku; alkolik hallerimizi anlattı.
Şehir; karıştırdı aklımızı, modern şehirlerin karmaşık toplumlu o bencil haliydi.
Sessizlik; melankolikleştirdi, hayatın ne kadarını kontrol edebildiğimizi sorgulattırdı.
Faithful lover; aşkı anlattı “Robert Pack”’in sözleriyle. Bahardaki aşk başkadır hep.
Past; diplere, eskilere, özlemlerimize ve hayatımızdaki yanlışlara götürdü.
Rüya; ayrılıklarımız ve tutkularımız sonucu o uykusuz geçen gecelerimizi anlattı.
Reality; gerçeklerle yüzleştirdi hepimizi.
İthaf; eski aşklarımızı hatırlattı.
---------------------------------------------------------------------------
Mor ve Ötesi’ni dinleyin, ama ilk kılavuzunuz “Şehir” olsun...
--------------
I don’t care...
~~~t~H~e~K~h~A~n~2~3~~~
~*~ 
