Bayrak...

Mesleği "kan" olanlara selam!

Kırşehirli 20 lise öğrencisi bayrağın yanındaki mektupta "Kalem tutan ellerimiz artık silah tutmalıdır. Biz de şehadet şerbetine ermek isteriz" diye yazmıştı.

~~~

Bayrakların çoğundaki "kırmızı" renk "kan"ı simgeler. Bunu kabulümuzdur... Ama ya 2008 yılında lise çağındaki gençler tarafından kandan bayrak resmi yapılıp komutana verildiğinde duygu sağanağı yaşanmasına ne demeliyiz?

Evet, bu olay 2008 yılının Türkiye'sinde gerçekleşti... 16 yaşındaki lise öğrencileri kanlarıyla boyadıkları bayrak resmini Genelkurmay Başkanı'na teslim ettiler. Bu 20 öğrencinin içinde genç kadınlar bile vardı ve hatta "keşke bizi askere alsanız" serzenişinde bulundular.

Nasıl bir şovenizmdir tüm bu yaşananlar? Nasıl bir psikolojik şiddet mastürbasyonu içine düşürüldü genç dimağlar?

(Bayrağın "beyaz" kısımları boyanırken "nasıl bir sıvıdan yardım alınmıştır?" bu arada.)

Yurtseverlik ve milliyetçiliği tüketmek ne kadar da kolay olabiliyor? Şiddet tohumlarını ne kadar derinlere ektik ki artık bu millet ve devlet için çalışmanın göstergesi sadece kan dökmek haline geldi?

Geçmişi kısır çekişmeler içinde kaybettik, şimdi bir yeni nesli daha kaybediyoruz. Daha şimdiden büyük çoğunluğunun beyni yıkandı, öldürüldüler farkına varamadan.

Bilim, sanat ve spora sıra ne zaman gelecek?

Biz gençlerimizden sorgulayan ve gelişmeye, yeniliğe açık bireyler yetiştirecektik, değil mi? Ne oldu da grotesk kan canavarları haline gelmekteler?

Geleceğe ağıttır bu... ama benim hala küçük de olsa bir umudum var...

Ne zaman barış ve kardeşlik şarkıları söylemeye sıra gelecek kol kola yanak yanağa?

Hala çok naif ve yalnızım... hüznüm boyumdan büyük...

Gelecekteki barış için...

~~~~~~
Living a life of my own...
...

*^"#+&*

now... 2008!

Welcome to 2008!

It is a new year once again... I will be celebrating the end of my third decade in this cruel world... I have many hopes to be realised and many wishes to be fulfilled. I want to be lost in love...


It is amazing how much idealism I still have to work on it. I have to decrease it somehow. I still believe in the idea that "another world is possible". I still think that people can change for better. We just need to show them that there is another way. They just feel in time that respecting each other and love for humanity can be an answer for many conflicts and problems.

Meanwhile I have many unknowns in this year. I still do not have a sustainable stance. I will have to finish my school finally this year. Then again I will be in the middle of the question of leaving "the free world" for 6 months or a year. Usually I do not have a luck in these issues, so I suppose I will be away for a year...

After these years of activism on certain issues, it is even bothering to think about now. Unfortunately I do not know what to do to help myself. This feeling of helplessness is bothering me so much. I feel that I am trapped... and everyone else is pointing me out and making fun of my own trap.

I still hope things will get better... Things can only get better!

~~~~~~
Living a life of my own...
...

*^"#+&*